Gronkowiec złocisty – wbrew pozorom, występuje powszechnie

Gronkowiec złocisty, czyli Staphylococcus aureus, to powszechnie występująca bakteria. Obecna jest w wodzie, glebie, ale także na skórze oraz błonach śluzowych, mających kontakt z otoczeniem zewnętrznym. Gronkowiec może zatem kolonizować jamę nosowo – gardłową, oczy, przewód pokarmowy oraz narządy płciowe.

U wielu osób gronkowiec złocisty bytuje w organizmie, nie powodując żadnych objawów chorobowych. Problematyczny staje się gronkowiec u osób z osłabioną odpornością, a także przy przerwaniu ciągłości skóry, co stwarza wrota do infekcji.

Kto jest szczególnie narażony na zakażenie gronkowcem?

Infekcje gronkowcowe najczęściej rozwijają się u osób z osłabioną odpornością – dzieci, kobiet w ciąży i karmiących, osób starszych, chorych na cukrzycę czy nowotwory. Szczególną grupą osób narażonych na infekcję są pacjenci hospitalizowani, narażeni na trudny do wyleczenia szczep gronkowca – MRSA. Ten metycylinooporny szczep gronkowca nie poddaje się leczeniu tradycyjnie stosowanymi antybiotykami. Zatem każdy pobyt w szpitalu czy odwiedziny u kogoś chorego mogą skutkować zakażeniem.

Zakażenie gronkowcem u dzieci najczęściej jest konsekwencją nieodpowiedniej higieny lub rozwija się na skutek zjedzenia zakażonych pokarmów. Jak się bronić? Wzmacniać odporność, często myć ręce, unikać kontaktu z osobami kaszlącymi czy kichającymi oraz starannie dezynfekować wszelkie zranienia skóry.

Objawy zakażenia gronkowcem

Jeśli organizm zaatakuje gronkowiec objawy zależą od lokalizacji infekcji. Najczęściej stwierdzane są infekcje skórne gronkowcem, które objawiają się powstaniem ropnia, liszaja lub czyraka. Czym różnią się te zmiany skórne? Ropień to miękki, bolesny wykwit wypełniony ropą, niekiedy osiągający znaczne rozmiary. Czyrak to z kolei ropne zapalenie mieszka włosowego, objawiające się powstaniem małego, bolącego guzka o barwie czerwonej, z pęcherzykiem ropnym. Liszaj to wypełniony ropą wykwit, który pęka przeistaczając się w strup o żółtawej barwie.

Znacznie bardziej poważne konsekwencje mają układowe zakażenia gronkowcem. Bakteria ta może powodować zapalenia płuc, zapalenie wsierdzia czy mięśnia sercowego, infekcje dróg moczowych, zapalenie mózgu. Gronkowiec jest także odpowiedzialny za zatrucia pokarmowe. Najpoważniejszą konsekwencją zakażenia gronkowcem jest sepsa – gronkowiec jest najczęstszą przyczyną posocznicy. Sepsa stanowi bezpośrednie zagrożenie życia, powodując niewydolność wielonarządową.

Czytaj więcej: Przyczyny i objawy gronkowca złocistego

Leczenie gronkowca

Gronkowiec to bakteria trudna do wyleczenia, co wynika z dużej odporności bakterii na wiele antybiotyków. W przypadku zmian skórnych, które wywołuje gronkowiec leczenie polega na stosowaniu antybiotyku w maści, zaś dla infekcji układowych wymagane jest stosowanie antybiotyku doustnie lub nawet dożylnie.

Z racji trudności w leczeniu, profilaktyka zakażeń gronkowcem odgrywa ogromną rolę. Ponadto do leczenia łagodnych postaci infekcji włączane są metody naturalne – probiotyki czy leki immunostymulujące, gdyż stosowanie antybiotyków nasila problem oporności gronkowca.

KOMENTARZE

  • Pompka

    Przy cukrzycy gronkowiec to praktycznie norma. Zwłaszcza u osób, które chorują od lat, to można się spodziewać zakażenia gronkowcem, a potem jeszcze nawet powikłań, bo na pewno łatwo nie będzie.

  • Klient

    Bo tak już jest, że jedna choroba powoduje drugą. Jak już wpadniesz w ten wir i w porę się nie wyprowadzisz, to potem już bardzo trudno z tego wyjść. Praktycznie jest to niemożliwe.

Zostaw komentarz