Łysienie Bliznowaciejące. Objawy i Leczenie.

Łysienie bliznowaciejące oznacza w zasadzie kilka chorób, które powodują nieodwracalną utratę włosów. Za ich główną przyczynę uważa się naciek zapalny inicjujący powstawanie blizny. Komórki układu odpornościowego przedostają się do mieszków włosowych i poczynają je kolonizować. Zajęte mieszki włosowe tracą zdolności do wytwarzania włosów, a potem zarastają.

Tkanka ta zastępuje wszystkie chorobowo bądź mechanicznie zmienione miejsca. Biorąc pod uwagę przyczyny łysienia, wyróżniamy dwie jego postacie:

  • łysienie pierwotne (samoistne)
  • łysienie wtórne

Bliznowacenie ma związek z występowaniem pewnych schorzeń, które mogą wynikać z autoagresji. Może też być wrodzone lub nabyte. Bez względu na przyczynę, wspólną cechą jest stała utrata mieszków włosowych. Czasami, to nic innego jak nieidealna genetyka powoduje samoistne pojawienie się blizny. Wyróżnia się tu chorobę Dariera, nietrzymanie barwnika, wrodzony niedorozwój skóry głowy i genodermatozy.

Łysienie Bliznowaciejące – przebieg:

Wypadanie Włosów - Leczenie Łysienia. Dr Trycholog GdańskŁysienie bliznowaciejące może występować też w miejscu gdzie rozwija się infekcja. Do tego rodzaju infekcji zaliczany jest półpasiec i czyrak. Nierzadko przyczyną powstania bliznowacenia są bodźce zewnętrzne. Zaliczamy tu urazy mechaniczne, odmrożenia, oparzenia, promieniowanie czy działanie prądu elektrycznego. Powstawanie blizny może być także konsekwencją karcynognezy (powstawanie raka). Do przyczyn tego rodzaju łysienia zaliczamy: nabłoniak podstawnokomórkowy, chłoniaki czy raki kolczystokomórkowe. Oczywiście, na tle wymienionuch schorzeń towarzyszących, łysienie jest najmniejszym problemem.

JAKIE SĄ OBJAWY ŁYSIENIA BLIZNOWACIEJĄCEGO?

Najważniejszym symptomem jest utrata włosów, o przebiegu ogniskowym. Pojawia się także tkanka łączna włóknista. Czasami występuje też obrzęk, świąd, a skóra łuszczy się. Odczuwalny jest też subtelny ból.

DIAGNOSTYKA I LECZENIE ŁYSIENIA BLIZNOWACIEJĄCEGO

Rozpoznanie choroby obejmuje swym zakresem wywiad lekarski, badanie przedmiotowe i badania dodatkowe. W przypadku podejrzenia ważne jest, by zebrać informacje na temat chorób autoimmunologicznych występujących w rodzinie. Badanie przedmiotowe to obserwacja zmian. Stosuje się tu dermatoskop, który umożliwia dokładne obejrzenie chorobowo zmienionych miejsc.Diagnostyka dotyczy też pobranie wycinka skóry i przeprowadzenie badania mikroskopowego.

Leczenie nie jest proste, gdyż choroba oznacza w rzeczywistości szereg dolegliwości. Stosuje się leczenie farmakologiczne, które pozwala zahamować rozwój choroby. Często używa się środków przeciwgrzybiczych i antybiotyków. Czasami zaleca się przyjmowanie leków immunomodulujących, tzn.: takich, które regulują odpowiedź immunologiczną naszego organizmu. W ich stosowaniu trzeba być niezwykle ostrożnym i przyjmować je tylko pod czujnym okiem specjalisty! Swego rodzaju pomocą jest też leczenie chirurgiczne, dotyczące przeszczepów mieszków włosowych. Alternatywą może też okazać się noszenie peruki.

Ponieważ bardzo ważny dla współczesnego człowieka jest własny wizerunek, zachęcamy do skorzystania z pomocy trichologa – specjalisty, który zajmuje się wyłącznie problemami dotyczącymi włosów i skóry owłosionej. Współczesny gabinet trichologiczny obfituje w sprzęt najnowszej generacji, jaki umożliwia prawidłowe rozpoznanie choroby i szybkie rozpoczęcie leczenia.

Zostaw komentarz