W większości przypadków choroby neurologiczne dają podobne objawy, dlatego ich prawidłowe rozpoznanie wymaga dokładnej diagnostyki.
Stwardnienie rozsiane
Należy do chorób ośrodkowego układu nerwowego. W jej wyniku dochodzi do uszkodzenia mieliny osłaniającej nerwy, a w efekcie do uszkodzenia samych nerwów i ich połączeń. Choroba atakuje różne części układu, stąd jej określenie – rozsiane. Zmiany dotyczą nerwów rozmieszczonych w różnych rejonach organizmu.
Więcej na portalu o tej chorobie pod adresem http://sm.net.pl
Najczęstszą przyczyną są zaburzenia systemu immunologicznego (odpornościowego), który odpowiada za obronę organizmu przed zewnętrznym zagrożeniem ze strony wirusów i bakterii. U niektórych osób zdarza się, że system immunologiczny atakuje własne komórki, doprowadzając do ich degradacji. Działanie tego procesu nie jest do końca znane i nie wiadomo, dlaczego zagrożenie jest źle rozpoznawane.
Autoimmunologiczne przyczyny chorób znacznie utrudniają ich leczenie, które właściwie ogranicza się do leczenia objawów, a nie przyczyn.
Objawy SM
Pierwsze objawy stwardnienia rozsianego nie są charakterystyczne i mogą być objawami wielu innych chorób neurologicznych.
Najwcześniej pojawia się uczucie zmęczenia, mimo tego samego wysiłku fizycznego, kolejno pojawiają się zaburzenia wzroku (podwójne widzenie) oraz zaburzenia czucia o różnym nasileniu.
W miarę postępu choroby (trwa przez kilka lat) pojawiają się kolejne objawy, a poprzednie ulegają nasileniu. Przede wszystkim osoba chora coraz częściej ma problemy z utrzymaniem równowagi i koordynacją ruchów, stopniowo pojawia się niedowład kończyn i pogarsza się wzrok.
Dodatkowo mogą wystąpić:
- zaburzenia mowy (bełkotliwa, spowolniona),
- problemy z trzymaniem moczu i wypróżnianiem,
- problemy z seksem – u mężczyzn problemy z erekcją, u kobiet mniejsza wrażliwość cielesna,
- problemy natury psychicznej – trudności z koncentracją, zapamiętywaniem, skłonność do depresji.
Stwardnienie rozsiane boczne
Właściwie jest to stwardnienie zanikowe boczne (ALS), które jest chorobą neurologiczną, ale dotyczy tylko układu ruchowego. Jej przyczyny nie są znane, tylko ok. 10% ma podłoże genetyczne. Choroba prowadzi do stopniowego zaniku mięśni i w efekcie do śmierci. W przeciwieństwie do SM, rozwija się w późnym wieku.
Diagnoza i leczenie stwardnienia rozsianego
W przypadku stwardnienia rozsianego bardzo ważna jest wczesna diagnoza choroby, która pozwala na wdrożenie leczenia opóźniającego jej postęp. Rozpoznanie choroby następuje na podstawie obserwacji występowania jej rzutów (nasilenie objawów) i ich częstotliwości oraz na podstawie rezonansu magnetycznego, badaniu płynu rdzeniowo-mózgowego i badania potencjałów wywołanych. Więcej o leczeniu na stronie: http://sm.net.pl/leczenie-stwardnienia-rozsianego/
W leczeniu stanu przewlekłego stosuje się przede wszystkim leki opóźniające postęp choroby i zapobiegające jej rzutom. W przypadku nasilenia objawów podczas rzutu choroby stosowane są głównie leki z grupy steroidów, które zmniejszają dolegliwości.
Obecnie nawet leki najnowszej generacji nie potrafią wyleczyć SM, ale zdecydowanie wpływają na poprawę komfortu pacjenta.
Teraz przynajmniej można brać leki na stwardnienie rozsiane i mieć nadzieję, że nic się nie zmieni na gorsze. Kiedyś leki na SM kompletnie nie działały i było to wręcz wyrzucenie kasy w błoto.
Ja tam bym się tak bardzo z tych nowoczesnych leków nie cieszył. Bo co z tego, że można łatwiej leczyć stwardnienie rozsiane, jak jest coraz mniej lekarzy, którzy potrafią je zdiagnozować? Problem leży w szybkiej diagnostyce, bo gdyby się w porę podawało nawet te stare leki to SM nie rozwijałoby się tak szybko.