Streptococcus agalactiae jest bakterią gram-dodatnią (barwi się na fioletowo w metodzie Grama), zaliczaną do paciorkowców, a konkretnie do ziarniaków. Drobnoustrój kolonizuje układ moczowo-płciowy i pokarmowy. Ponieważ cewka moczowa sąsiaduje z pochwą, bakteria nierzadko obecna jest w drogach rodnych kobiety. Patogen może powodować sepsę, zapalenie płuc, ostrą niewydolność oddechową oraz zapalenie opon mózgowych. Choroba nierzadko prowadzi do zapalenia błon płodowych, a konkretnie kosmówki i błony śluzowej macicy.
Wśród szczepów Streptococcus agalactiae można wyróżnić ok. 10 różnych serotypów, które charakteryzują się różnym stopniem zjadliwości. Szczepy wykazują różne powinowactwo do określonych antybiotyków. Chodzi o to, że rodzaje bakterii różnią się między sobą budową otoczki, w której skład wchodzą różne wielocukry (D-galaktoza, D-glukoza, N-acetylo-D-glukozamina). Ponadto, wirulencja bakterii zależna jest obecności kwasu sjalowego w otoczce, który utrudnia prawidłowe zajście fagocytozy (proces pożerania przez komórki immunologiczne chorobotwórczych bakterii). Częstość ich występowania zależna jest od czasu i miejsca.
Czytaj tez: Streptococcus agalactiae – jak się można zarazić?
OBJAWY
Streptococcus agalactiae mogą powodować bakteriomocz bezobjawowy, zapalenie pęcherza moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie cewki moczowej czy urosepsę. Najbardziej narażone na zapalenie pęcherza moczowego są osoby starsze oraz z upośledzoną odpornością (choroby autoimmunologiczne i cukrzyca). Dobrze wiedzieć, że choroba często nie daje żadnych objawów, a w pochwie kobiet ciężarnych lubią namnażać się szkodliwe drobnoustroje.
POWIKŁANIA
Okazuje się, że cytolizyny (enzymy posiadające zdolność trawienia pewnych białek) wydzielane przez Streptococcus agalactiae mają zdolność do tworzenia porów (maleńkich dziurek) w komórkach nabłonka i śródbłonka płucnych pęcherzyków, dlatego też przypisuje im się zdolność do uczestniczenia w procesach zapalnych dróg oddechowych u noworodków.
Na powierzchni komórek obecne są także fimbrie, przy pomocy których patogen przytwierdza się do komórek nabłonka i zyskuje możliwość przechodzenia przez śródbłonek, a więc z powodzeniem może kolonizować naczynia krwionośne, a stąd przedostawać się do innych narządów.
Bakterie najczęściej zajmują pochwę i odbyt, tutaj się namnażają, a potem przedostają do wnętrza organizmu.
DIAGNOSTYKA
Jedną z najlepszych metod diagnostycznych, jest nowatorska metoda prowadzenia real time PCR – czyli tzw. badanie pcr na bakterię Streptococcus agalactiae . W celu realizacji pobiera się materiał biologiczny (wymaz z pochwy i odbytu) przy pomocy dwóch jałowych wymazówek. Wymazówki dostarcza się do mikrobiologicznej placówki. Tutaj prowadzi się badania pod kątem obecności materiału genetycznego specyficznego odpowiednim patogenom. Dodatkowo, laboratoria specjalistyczne prowadzą badania na obecność innych chorobotwórczych patogenów, które sprzyjają nie tylko poronieniom, ale i zapaleniu szyjki macicy, jajników, jajowodów, cewki moczowej, pęcherza oraz ich rakowceniu. Przeprowadzenie takiego badania jest bardzo ważne, ponieważ większość tego typu schorzeń nie daje żadnych objawów, a skutki ich obecności są fatalne.
LECZENIE
W celu całkowitego wyleczenia potrzebna jest antybiotykoterapia. Z reguły zleca się penicylinę bądź ampicylinę, erytromycynę bądź klindamycynę, ewentualnie wankomycynę. Wszystko zależy od typu paciorkowca i szczepu do jakiego należy.